« Μια απάντηση στο λιβελογράφημα του Μ.Σ. - Η Βενεζουέλα και οι εχθροί της!»

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τον λαό της Βενεζουέλας

Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα

« Μια απάντηση στο λιβελογράφημα του Μ.Σ. - Η Βενεζουέλα και οι εχθροί της!»

Μας προκαλεί κατάπληξη το λιβελογράφημα του Μάνου Σκούφογλου (μέλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος) εναντίον του συντρόφου (Θ.Τ.) των Παρεμβάσεων και μέλους του Μ.Λ. ΚΚΕ.  https://antarsya.gr/node/5178

     Όχι δεν δεν μας προκαλεί έκπληξη ο συγγραφέας του κειμένου, αυτός έτσι και αλλιώς αυτό που έχει να πει για τη «Marea Socialista» είναι ότι  η συγκεκριμένη τροτσκιστική ομάδα που δρα

στην Λατινική Αμερική «…χρησιμοποιεί συνθήματα τα οποία θεωρούμε λανθασμένα…» ! όταν η στάση της, απέναντι στο λαό της Βενεζουέλας είναι ότι  "….Οι Γουαϊδό και Μαδούρο μας οδηγούν σε ένα πραγματικό λουτρό αίματος..." ! Θέση  όχι Πόντιου Πιλάτου, άλλα εχθρική και απέναντι σε όσους διεθνώς συμμετέχουν στα κινήματα αλληλεγγύης για τον λαό της Βενεζουέλας. Τώρα μάλιστα που στην Βενεζουέλα δραστηριοποιείτε και η «Διεθνής Ταξιαρχία του Τσε» , και που με πρωτοβουλία αδελφών οργανώσεων γίνεται Παγκόσμιο Φόρουμ, απέναντι στις «συνθήκες πολέμου» που βιώνει αυτή η χώρα από τους Αμερικανούς Ιμπεριαλιστές και τους συμμάχους της.

    Κατάπληξη μας προκαλεί ότι το συγκεκριμένο έχει ανέβει στο site της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και στην λίστα των Παρεμβάσεων. Μπορεί για ιστορικούς λογούς να μην συμμετέχουμε σε κανένα «Κ» κόμμα στην Ελλάδα, και να δρούμε κινηματικά μέσα από σχήματα συνδικαλιστικά, όμως η ιδεολογικό πολιτική πάλη δεν μας είναι αδιάφορη.  Φυσικά όπως θα έλεγε και ο Λένιν σε συνθήκες «οικονομικής κρίσης» και «ακραίου καπιταλισμού» δίνουμε μάχη ενότητας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ακόμα και με πολιτικά ρεύματα που δεν έχουμε «ιδεολογική συμπάθεια». Όμως σε πολίτικο επίπεδο δεν ξεχνούμε την μάχη μας απέναντι στον ακραίο ρεβιζιονισμό, που διασπά, διαλύει και γίνεται εχθρική απέναντι στα κινήματα. Ειδικά σε συνθήκες πόλεμων , αυτή η ανάγκη γίνεται καθήκον μας.

    Αναρωτιόμαστε το κοινό κείμενο των οργανώσεων (που συμμετέχουν στο Φόρουμ για την Αλληλεγγύη στην Βενεζουέλα) καλύπτει τον Μ.Σ. και την οργάνωση του; Αν ναι, τότε μάλλον άλλους θα έπρεπε να καταγγέλλει και όχι τον σύντροφο Θ.Τ. !

    Τέλος  να θυμίσουμε σε συντρόφους μας που είναι σε «Κ» κόμματα, κάποια πράγματα από τον Τσε που σε αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει να ξεχνάμε….

   «…..Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό

“Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961

Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα Χρουστσώφ.

Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

 Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως “Στάλιν ΙΙ”:

“Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).

“Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life(1997) του Jon Lee Anderson).

“Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965

“Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964.

“Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά”. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

“Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997)».

Όμιλος Κοινωνιολογικής Πολιτικής Σκέψης (ΟΚΟΙΠΟΣ) Ν. Μπελογιάννης